პარვოვირუსული ენტერიტი (პარვოვირუსი)

პარვოვირუსული ენტერიტი (პარვოვირუსი) არის ვირუსული ინფექციური დაავადება, ძირითადად ლეკვებსა და ახალგაზრდა ძაღლებში.  კატებში ეს დაავადება არ ვლინდება.

პარვოვირუსი ხშირ შემთხვევაში მძიმე დაავადებაა,რომელიც შესაძლებელია ცხოველის   სიკვდილით დასრულდეს.თუმცა, ვაქცინაცია ხელს უშლის დაავადების განვითარებას, ან ხდის მას თითქმის უსიმპტომოდ და მარტივს.ვირუსი იმდენად ხშირად გვხვდება  გარემოში,შეიძლება ძაღლს გადაეცეს არა მხოლოდ ავადმყოფი ცხოველის ჯანსაღებთან კონტაქტით, არამედ ზოგადი ჰიგიენური მოვლის საშუალებებითაც.  ის შეიძლება სახლში მიიტანოთ ტანსაცმლითა და ხელებით (თუ პატრონს კონტაქტი ქონდა ინფიცირებულ ცხოველთან) ან უბრალოდ ქუჩიდან ფეხსაცმელით.

ვირუსი ორგანიზმში ხვდება პარარელურად (პირის ღრუს მეშვეობით) საკვებით, განავლით.  ზოგჯერ დედიდან ლეკვებზე გადაცემა შესაძლებელია ორსულობის დროს.

ინკუბაციური პერიოდი 3-7 დღეა.

პარვოვირუსის გამომწვევი ნებისმიერი მიზეზი ორგანიზმში მოხვედრისთანავე აზიანებს ლიმფოიდურ ქსოვილებს, შემდეგ სისხლით გადადის ნაწლავის ეპითელიუმში, ძვლის ტვინში, ფილტვებში, ღვიძლში და თირკმელებში - ამ მომენტიდან დაავადება იწყებს თავის გამოვლენას.

სიცოცხლის პირველ 4 კვირაში ინფიცირებულ ლეკვებში შესაძლებელია გულის კუნთის დაზიანება.

როგორ ვლინდება პარვოვირუსი?

პარვოვირუსის ერთერთი  გამოვლინებაა საკვებზე და წყალზე უარის თქმა, მუდმივი ღებინება.  რამდენიმე საათის შემდეგ იწყება დიარეა (ხშირად წყლიანი და სისხლიანი), ცხოველის ძლიერი დაღლილობა, ვითარდება დეჰიდრატაცია.  ტემპერატურის მატება (ძაღლებისთვის 39,0°С-ზე მეტი) ხდება დაავადების დასაწყისში და მისი დაფიქსირება ყოველთვის არ არის შესაძლებელი, მოგვიანებით ტემპერატურა ნორმალიზდება და მძიმე შემთხვევებში ეცემა 35-36°С-მდე.  ბევრი ლეკვი კვდება.

დიაგნოსტიკა

დიაგნოსტირება ხდება კლინიკური ნიშნების საფუძველზე და აუცილებელია იყოს  ლაბორატორიულად დადასტურებული.სისხლის ანალიზით ვლინდება სისხლში ლეიკოციტების რაოდენობის მკვეთრი შემცირება (ლეიკოპენია).

ვირუსის ნაწილაკები გვხვდება განავალში, ასევე კეთდება სეროლოგიური ტესტები.

მკურნალობა

სამწუხაროდ, მედიკამენტები, რომლებიც უშუალოდ მოქმედებენ პათოგენზე, ჯერ არ არის შემუშავებული.

მკურნალობა შედგება დიარეისა და ღებინების ეფექტებთან – გაუწყლოებასთან – რაც მნიშვნელოვნად ამძიმებს ცხოველის მდგომარეობას.  აქ თქვენ არ შეგიძლიათ საინფუზიო თერაპიის გარეშე (გადასხმები).

 ანტიბიოტიკები გამოიყენება მეორადი ბაქტერიული ინფექციის სამკურნალოდ.  ასევე, საჭიროების შემთხვევაში, ინიშნება ძლიერი იმუნოსტიმულატორები, რომელთა გამოყენება მოითხოვს ზოგადი კლინიკური სისხლის ანალიზის შედეგების მუდმივ მონიტორინგს.

მნიშვნელოვანი ძალისხმევა უნდა გაკეთდეს ღებინებისა და დიარეის შესაჩერებლად.

თითოეულ შემთხვევაში ექიმი უნიშნავს მკურნალობას კონკრეტულ პაციენტს და წყვეტს რომელი მედიკამენტების გამოყენებას.

პაციენტის მდგომარეობა შეიძლება იყოს იმდენად მძიმე, რომ მას სტაციონარული მკურნალობა დაენიშნოს.

პროფილაქტიკა

საბედნიეროდ, ამ ფატალური დაავადების პრევენცია ადვილია შემთხვევების 10-92%-ში.

ანტიპარვოვირუსის კომპონენტი შედის ყველა კომპლექსურ ძაღლის ვაქცინაში.  დროული ვაქცინაცია ბევრჯერ ამცირებს ავადობას და თუ, მიუხედავად ამისა, ცხოველი დაინფიცირდება, მაშინ არ განვითარდება დაავადების ყველა სიმპტომი ისეთი ძლიერი ხარისხით, რაც იწვევს მდგომარეობის მკვეთრ გაუარესებას, ე.ი.  დაავადება ადვილია.