ღებინება ძაღლებში

ღებინება ხშირ შემთხვევაში არის თავდაცვითი მექანიზმი, რომელიც მიზნად ისახავს ცხოველების მიერ შეჭმული  მავნე ნივთიერებების ორგანიზმიდან ამოღებას.

ძაღლებსა და კატებში კვირაში 1-2-ჯერ ღებინება, როგორც წესი, დაავადების არსებობაზე არ მიუთითებს და ნორმად ითვლება. ასევე, მეძუძურ ძუებში, ღებინება არის მექანიზმი, რომელიც ეხმარება ლეკვების კვებას.

ცხოველებში ღებინების მრავალი მიზეზი არსებობს.

ეს არის ინფექციური დაავადებები  ასევე  საჭმლის მომნელებელი სისტემის, თირკმელების, ღვიძლის, ნაღვლის ბუშტის, პანკრეასის და მრავალი სხვა დაავადებები.

ხშირმა და ხანგრძლივმა ღებინებამ შეიძლება მავნე ზეგავლენა მოახდინოს ცხოველის მდგომარეობაზე, ორგანიზმი სუსტდება მუდმივი ღებინების გამო და იკარგება მისთვის საჭირო ნივთიერებები.

რამდენად საშიშია?

ცხოველში ღებინების სიმძიმის შეფასება შესაძლებელია მისი სიხშირის, ღებინების შინაარსისა და ცხოველის ზოგადი მდგომარეობის, აგრეთვე ცხოველის ასაკისა და სიმპტომების განვითარების სიჩქარის მიხედვით. მაგალითად, განმეორებითი ღებინება ლეკვში ან კნუტში, რომელიც „დილით სრულიად ჯანმრთელი იყო“, რომელსაც თან ახლავს ზოგადი მდგომარეობის გაუარესება, მადის ნაკლებობა ძალიან სერიოზული ნიშანია, ამ შემთხვევაში შეუძლებელია ვიზიტის გადადება.

ექიმი გარეშე თვითმკურნალობა, ეს შეიძლება საშიში იყოს სიცოცხლისთვის.  ღებინების მიზეზების გასარკვევად, პატრონთან დეტალური გასაუბრებისა და ცხოველის საფუძვლიანი გამოკვლევის გარდა, ვეტერინარულმა კლინიკამ შეიძლება მიმართოს სისხლის ანალიზს, რენტგენოლოგიურ გამოკვლევებს, ულტრაბგერას და სხვა დიაგნოსტიკურ მეთოდებს, კონკრეტული სიტუაციიდან გამომდინარე.

ცხოველის ზოგადი მდგომარეობიდან გამომდინარე, ექიმმა შეიძლება რეკომენდაცია გაუწიოს დამხმარე მკურნალობას დიაგნოზის დადგენამდეც კი. ასეთ დროს როგორც წესი ხდება  სითხის ინტრავენური შეყვანა დეჰიდრატაციის აღმოსაფხვრელად ან თავიდან აცილების მიზნით, რაც აუცილებლად ვითარდება ცხოველში მნიშვნელოვანი ღებინების დროს. მძიმე ღებინების მქონე ცხოველის სახლში დახმარება ძალიან რთულია, როგორც წესი, ასეთ შემთხვევებში საჭიროა ვეტერინარის კვალიფიციური დახმარება.